Գոլաբի (վարդաջուր) պատրաստման սովորույթը

Գոլաբի պատրաստման սովորույթը հին ու դիտարժան արարողություն է, որն Իրանում 1000 տարվա պատմություն ունի՝ որպես աշխարհում վարդաջրի արտադրության սկիզբ, որը կազմակերպվում է ամեն տարի մայիսի կեսերից սկսած՝ այնպիսի քաղաքներում և գյուղերում, ինչպիսիք են՝ Քաշանը, Ղամսարը, Մեյմանդը, Նիասարը, Վանը, Սարը, Սադեհը, Վադղանը, Լայզենգանը, Դարաբը, Մեհրիզը, Բարզաքը, Ազվարը, Լալեզար Բարդսիրը, Շահմիրզադը, Դամղանը, Վամարզանը, Դոդանգեն և այլ վայրերում։

Վարդաջրի պատրաստման համար օգտագործվում են հատուկ տեսակի վարդեր՝ Մոհամմադի ծաղիկ անվանումով, որոնց հավաքումը կապված է հատուկ կրոնական արարողությունների հետ:

Ղամսարի վարդաջուրը աշխարհում ամենաորակյալ վարդաջուրն է համարվում։ Վարդաջուրը զտման աստիճանի տեսանկյունից բաժանվում է մի քանի կատեգորիաների՝ խիտ վարդաջուր (առաջին աստիճան), նոսր վարդաջուր (երկրորդ աստիճան), կրկնակի թունդ վարդաջուր, եռակի թունդ վարդաջուր, շատ թույլ, անգույն վարդաջուր և թույլ բուրումնավետ վարդաջուր:

Պարսկական վարդաջուրը բացի սննդի, դեղորայքի և կոսմետիկայի մեջ օգտագործվելուց, կիրառվում է նաև կրոնական նպատակներով՝ օրինակ Մեքքայում գտնվող տաճարը դրանով լվանալու և կրոնական տարածքները բուրավետ դարձնելու համար։